Ёў 8
1 І адказваў Вілдад Саўхэянін і сказаў:
2 ці доўга ты будзеш гаварыць так? - словы вуснаў тваіх бурны вецер!
3 Няўжо Бог скажае суд, і Ўсеўладны ператварае праўду!
4 Калі сыны твае зграшылі прад Ім, дык Ён і аддаў іх у руку беззаконьня іхняга.
5 Калі ж ты знойдзеш Бога і памолішся Ўсеўладнаму,
6 і калі ты чысты і з праўдаю, дык Ён сёньня ж устане над табою і замірыць жытлішча праўды тваёй.
7 І калі спачатку ў цябе было мала, дык з часам будзе досыць многа.
8 Бо спытайся ў ранейшых родаў і паглыбіся ў назіраньні бацькоў іхніх;
9 а мы - учарашнія і нічога ня ведаем, бо нашыя дні на зямлі - цень.
10 Вось, яны цябе навучаць, скажуць табе і ад сэрца свайго вымавяць словы:
11 ці падымаецца трысьнёг бязь вільгаці? ці расьце чарот без вады?
12 Яшчэ ён у сьвежасьці сваёй і ня зрэзаны, а раней за ўсякую траву засыхае.
13 Такія шляхі ўсіх, што забываюць Бога, і надзея крывадушніка загіне;
14 спадзяваньне ягонае падсечана, і ўпэўненасьць ягоная - дом павука.
15 Абапрэцца на дом свой і ня ўстоіць; ухопіцца за яго і не ўтрымаецца.
16 Зелянее ён перад сонцам, а за сад прасьціраецца гольле ягонае;
17 у крушню ўплятаюцца карані ягоныя, паміж камянямі ўрэзваюцца.
18 Але калі вырвуць яго зь месца ягонага, яно адмовіцца ад яго: я ня бачыла цябе!
19 Вось радасьць шляху ягонага! а зь зямлі вырастуць іншыя.
20 Бачыш, Бог не адкідае беззаганнага і не падтрымлівае рук ліхадзеяў.
21 Ён яшчэ напоўніць сьмехам вусны твае і губы твае радасным клікам.
22 Ненавісьнікі твае апрануцца ў сорам, і намёту бязбожных ня стане.