139
139-كۈي •••• خۇدا قەلبنى بىلگۈچىدۇر
1 نەغمىچىلەرنىڭ بېشىغا تاپشۇرۇلۇپ ئوقۇلسۇن دەپ، داۋۇت يازغان كۈي: ــ
ئى پەرۋەردىگار، سەن مېنى تەكشۈرۈپ چىقتىڭ،
ھەم مېنى بىلىپ يەتتىڭ؛
2 ئۆزۈڭ ئولتۇرغىنىمنى، تۇرغىنىمنىمۇ بىلىسەن؛
يىراقتا تۇرۇقلۇق كۆڭلۈمدىكىنى بىلىسەن.
3 باسقان قەدەملىرىمنى، ياتقانلىرىمنى ئۆتكەمەڭدىن ئۆتكۈزدۇڭ؛
بارلىق يوللىرىم ساڭا ئاياندۇر.
4 بەرھەق، تىلىمغا بىر سۆز كېلە-كەلمەستىنلا، ئى پەرۋەردىگار،
مانا سەن بۇنى ئەينى بويىچە بىلمەي قالمايسەن.
5 سەن مېنى ئالدى-كەينىمدىن ئوراپ تۇرىسەن،
قولۇڭنى مېنىڭ ئۈستۈمگە قوندۇرغانسەن.
6 بۇنداق بىلىم ماڭا شۇنچىلىك تىلسىمات بىلىنىدۇ!
شۇنداق يۈكسەككى، مەن ئۇنى بىلىپ يېتەلمەيدىكەنمەن.
7 روھىڭدىن نېرى بولۇشقا نەلەرگىمۇ بارالايتتىم؟
ھۇزۇرۇڭدىن ئۆزۈمنى قاچۇرۇپ نەلەرگە بارالايتتىم؟
8 ئاسمانلارغا چىقسام، مانا سەن ئاشۇ يەردە؛
تەھتىسارادا ئورۇن سالساممۇ، مانا سەن شۇ يەردە؛
9 سەھەرنىڭ قاناتلىرىنى ئېلىپ ئۇچۇپ،
دېڭىزنىڭ ئەڭ چەت يەرلىرىدە تۇرسام،
10 ھەتتا ئاشۇ جايدا قولۇڭ مېنى يېتەكلەيدۇ،
ئوڭ قولۇڭ مېنى يۆلەيدۇ.
11 مەن: «قاراڭغۇلۇق مېنى ياپسا،
ئەتراپىمدىكى يورۇقلۇق چوقۇم كېچە بولىدۇ» ــ دېسەم،
12 قاراڭغۇلۇقمۇ سەندىن يوشۇرۇنالمايدۇ،
كېچىمۇ ساڭا كۈندۈزدەك ئايدىڭدۇر،
قاراڭغۇلۇقمۇ ساڭا يورۇقتەكتۇر.
13 بەرھەق، سەن مېنىڭ ئىچلىرىمنى ياسىغانسەن؛
ئانامنىڭ قورسىقىدا مېنى توقۇغانسەن؛
14 مەن سېنى مەدھىيىلەيمەن،
چۈنكى مەن سۈرلۈك ۋە كارامەت ياسالغانمەن؛
سېنىڭ قىلغانلىرىڭ كارامەت تىلسىماتتۇر؛
بۇنى جېنىم ئوبدان بىلىدۇ.
15 مەن يوشۇرۇن جايدا ياسالغىنىمدا،
يەر تەگلىرىدە ئەپچىللىك بىلەن توقۇلۇپ شەكىللەندۈرۈلگىنىمدە،
ئۇستىخانلىرىم سەندىن يوشۇرۇن ئەمەس ئىدى.
16 ئەزالىرىم تېخى ئاپىرىدە بولمىغان كۈنلەردە،
ئۇلار ياسىلىۋاتقان كۈنلەردە،
كۆزۈڭ تېخى شەكىللەنمىگەن جىسمىمنى كۆرۈپ يەتكەنىدى؛
ئۇلارنىڭ ھەممىسى ئاللىبۇرۇن دەپتىرىڭدە يېزىلغانىدى.
17 ئاھ تەڭرىم، ئويلىرىڭ ماڭا نەقەدەر قىممەتلىكتۇر!
ئۇلارنىڭ يىغىندىسى شۇنچە زوردۇر!
18 ئۇلارنى ساناي دېسەم، ئۇلار دېڭىزدىكى قۇملاردىنمۇ كۆپتۇر؛
ئۇيقۇدىن كۆزۈمنى ئاچسام، مەن يەنىلا سەن بىلەن بىللىدۇرمەن!
19 ئاھ، سەن رەزىللەرنى ئۆلتۈرۈۋەتسەڭ ئىدىڭ، ئى خۇدا!
قانخور كىشىلەر، مەندىن يىراق بولۇش!
20 چۈنكى ئۇلار سېنىڭ توغرۇلۇق ھىيلىلىك بىلەن سۆزلەيدۇ؛
سېنىڭ شەھەرلىرىڭ ئۇلار تەرىپىدىن ئازدۇرۇلدى.
21 ساڭا ئۆچمەن بولغانلارغا، ئى پەرۋەردىگار، مەنمۇ ئۆچقۇ؟
ساڭا قارشى چىققانلارغا مەنمۇ يىرگىنىمەنغۇ؟
22 ئۇلارغا چىش-تىرنىقىمغىچە ئۆچتۇرمەن؛
ئۇلارنى ئۆز دۈشمەنلىرىم دەپ ھېسابلايمەن.
23 مېنى كۆزىتىپ تەكشۈرگەيسەن، ئى تەڭرىم!
مېنىڭ قەلبىمنى بىلىپ يەتكەيسەن!
مېنى سىناپ، غەملىك ئويلىرىمنى بىلگەيسەن؛
24 مەندە ئۆزۈڭگە ئازار بەرگۈدەك يولنىڭ بار-يوقلۇقىنى كۆرگەيسەن؛
ۋە مېنى مەڭگۈلۈك يولۇڭدا يېتەكلىگەيسەن!